حجّ کردن و حجّه دادن به نیابت امام عصر علیه السلام چنان که در میان شیعیان مرسوم بود در قدیم و آن جناب تقریر فرمودند.
چنان که قطب راوندى رحمه الله در کتاب خرایج روایت کرده که : ابو محمّد دعلجى دو پسر داشت که یکى از آن دو صالح بود و او را ابوالحسن مى گفتند و او مردگان را غسل مى داد و پسر دیگر او مرتکب مى شد محرّمات را و مردى از شیعیان زرى به ابومحمّد مذکور داد که به نیابت حضرت صاحب الامر علیه السلام حجّ کند چنان که عادت شیعیان در آن وقت چنین بود و ابو محمّد قدرى از آن زر را به آن پسر فاسد داد و او را با خود برد که براى حضرت حجّ کند.
وقتى که از حجّ برگشت نقل کرد که : در موقف ، یعنى عرفات ، جوان گندم گون نیکو هیاءتى را دیدم که مشغول تضرّع و ابتهال و دعا بود و چون من نزدیک او رسیدم به سوى من التفات نمود و فرمود:« اى شیخ ! آیا حیا نمى کنى » ؟
من گفتم : اى سیّد من ! از چه چیز حیا کنم ؟
فرمود:« به تو حجّه مى دهند از براى آن کسى که مى دانى و تو آن را به فاسقى مى دهى که خمر مى آشامد. نزدیک است که این چشم تو کور شود ».
پس بعد از برگشتن ، چهل روز نگذشت مگر آنکه از همان چشم که به آن اشاره شد جراحتى بیرون آمد. از آن جراحت ، آن چشم ضایع شد.

نجم الثاقب باب دهم